System polityczny i społeczny starożytnej Mezopotamii oraz na jej współczesnym terenie.

Mezopotamia leży w dorzeczu dwóch wielkich rzek: Eufratu i Tygrysu. Jej obszar (często różnie pojmowany, jeśli chodzi o zasięg) rozciąga się od północnej Syrii aż po Zatokę Perską i od Iranu aż po Arabię. W innym, bardziej precyzyjnym ujęciu, można Mezopotamię zamknąć w trójkącie: Aleppo – jezioro Urmia na północy i ujście rzeki Szatt al-Arab (rzeka powstała po połączeniu Eufratu i Tygrysu) do Zatoki Perskiej na południu.    
         Od niepamiętnych czasów ustrój polityczny zależał od tego kto sprawuje władzę. W starożytności niezależnie od siebie rozwijały się różnorakie sposoby rządzenia. Charakterystyczne jest to, że początkowo pomimo zróżnicowania etnicznego i geograficznego miały one wiele wspólnego. Dopiero z biegiem czasu i rozwojem myśli politycznej każdy region wykształcił indywidualne cechy swego ustroju co zaowocowało powstaniem takich ustrojów jak np. demokracja, republika czy też despotia.

Pierwsze cywilizacje starożytne takie jak: Egipt, Mezopotamia i Chiny cechowała podobna polityka. Wspólnymi cechami tych państw było to, że powstały w zbliżonych warunkach - nad wielkimi rzekami oraz ustrój polityczny, który historycy nazwali później despotią teokratyczną. Ten typ rządzenia polegał na skupieniu nieograniczonej władzy w rękach silnej jednostki, która jednocześnie była zwierzchnikiem religijnym. Władcy byli wręcz uważani za wcielenia bóstw. W Mezopotami taką władzę sprawował król.

Tak wiec król: 
» dowodził armią 
» przyjmował posłów od innych władców i zawierał przymierza bądź wypowiadał im wojny 
» wydawał prawa, wydawał wyroku w sprawach sądowych 
» mianował urzędników 
» wysłuchiwał sprawozdań naczelników miast i podejmował odpowiednie decyzje w sprawach, które mu przedłożyli, zwłaszcza z uwagą przyjmował raporty o stanie sieci nawadniających i wydawał decyzje w sprawie budowy nowych kanałów i tam 
» opiekował się świątyniami, składał ofiary bogom