Niepokoje spowodowane trudną sytuacją ekonomiczną i wzrastającą aktywnością muzułmańskich fundamentalistów stały się przyczyną przedłużenia stanu wyjątkowego wprowadzonego po zamachu na prez. As-Sadata. W polityce zagranicznej Egipt konsekwentnie zabiegał o doprowadzenie do wielostronnych rozmów pokojowych izraelsko-arabskich i rozwiązania problemu Palestyńczyków. W 1990, po agresji Iraku na Kuwejt, Egipt był zaangażowany w mediacje pokojowe, gdy one zawiodły — oddziały egipskie wzięły udział w wojnie przeciwko Irakowi. W latach 90. nasiliły się tendencje fundamentalistyczne, zamachy na Europejczyków, m.in. w Kairze i Luksorze. W kolejnych wyborach 1993, 1999 i 2005 zwyciężył Mubarak, w parlamencie jednak wzrasta siła partii muzułmańskich; W 2011 Mubarak ustąpił pod wpływem protestów społ., do czasu przeprowadzenia nowych wyborów władzę objęła Najwyższa Rada Wojskowa; 2012 po wyborach prezydenckich i parlamentarnych rządy cywilne; dominacja partii związanych z islamistycznym Bractwem Muzułmańskim; prez. M. Mursi; sytuacja niestabilna, protesty.
NAZWY KONFLIKTÓW
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz